De overheid denkt na over het idee om het aantal wedterminals in krantenwinkels tot twee stuks te beperken. Dat blijkt uit een pre-wetsvoorstel dat de ministerraad weldra bespreekt. Ook zou het aanbieden van sportweddenschappen beperkt worden tot krantenwinkels met minstens 120 perstitels.
De tekst van het pre-wetsvoorstel, dat Radar uit goede bron ontving, schuift een reeks van denkpistes naar voor die op termijn moeten uitmonden in een aangepaste kansspelwet (de wet van 7 mei 1999). Deze tekst is voor alle duidelijkheid nog geen officieel wetsvoorstel, maar wel de tekst die als basis zal dienen voor de bespreking van deze aanpassingen binnen de ministerraad.
Naast een reeks van ingrepen om de werking van de Kansspelcommissie te regelen, vermeldt de tekst ook drie denkpistes die belangrijk zijn voor de dagbladhandels die weddenschappen aanbieden. Het blijven momenteel denkpistes, maar gezien hun relevantie en mogelijke impact houden we eraan om u als dagbladhandelaar te informeren over deze ideeën. Zij het steeds in de wetenschap dat het nog geen goedgekeurde maatregelen zijn.
Een eerste opvallende denkpiste is de beperking van het aantal zelfbedieningsterminals voor weddenschappen. Volgens de tekst denkt de overheid aan een beperking tot maximum twee dergelijke terminals. De ingreep komt om de spelers te beschermen, klinkt het: “Ter bescherming van de spelers wordt het aantal zelfbedieningsterminals in dagbladhandels beperkt tot twee. Onder zelfbedieningsterminal wordt begrepen elke terminal die niet uitsluitend door een winkelier bediend wordt en waarbij de speler dus zelf of de inzet plaatst of de details van de weddenschap ingeeft of het ticket verkrijgt.”
Mocht de beperking realiteit worden, dan kan dat belangrijke gevolgen hebben voor winkels die nu al meerdere terminals staan hebben. Momenteel is het mogelijk om bijvoorbeeld twee terminals van (een) private operator(en) te combineren met de sportweddenschappen van Scooore via de loterijterminal van de Nationale Loterij. De Nationale Loterij kondigde echter aan dat ze binnenkort overstapt naar een zelfbedieningsterminal. De beperking tot twee terminals is met andere woorden een denkpiste die je als dagbladhandelaar in het achterhoofd kan houden wanneer je bijvoorbeeld nadenkt over het plaatsen van twee terminals van dezelfde operator. Maak je die keuze, dan zou deze regel het werken met andere operatoren onmogelijk maken. Het risico op een markt met minder concurrentie en dus minder goede marges voor de winkelier is vanuit deze maatregel niet geheel denkbeeldig.
De tweede denkpiste die zeker het melden waard is, is het idee om het krijgen van een vergunning klasse F2 te koppelen aan het persaanbod. Het voorstel gaat daarbij uit van minstens 120 perstitels en het voorleggen van een contract met een persdistributeur.
De tekst preciseert verder dat het moet gaan om titels met een actuele verschijningsdatum en dat winkels daarop controle kunnen krijgen. Is het aanbod lager, dan zou de vergunning kunnen worden ingetrokken.
Wel blijft de tekst nog enigszins vaag over de meetnorm. Gaat het bijvoorbeeld om een gemiddelde, bekeken op jaarbasis? De tekst lijkt daar niet vanuit te gaan en vermeldt dat de winkelier “continu” 120 titels zou moeten aanbieden.
Ten derde geeft het pre-wetsvoorstel aan dat de ministerraad zich zal buigen over een beperking tot winkels die geopend zijn tussen 5u en 20u. Daarmee neemt de tekst vooral de operatoren in het vizier die hun netwerk uitbreiden via de nachtwinkels.
Toch kan er ook een impact zijn voor de dagbladhandels die zich sterk op weddenschappen focussen. Zowel alle operatoren, publiek en privaat, bieden live weddenschappen aan en bestempelen dit als de groeier in het aanbod. Deze ingreep zou betekenen dat alle live betting op bijvoorbeeld voetbalwedstrijden in de avond zou verschuiven richting de traditionele gokkantoren.
De tekst legt ook uit waarom de overheid speelt met het idee om deze drie ingrepen door te voeren. Het initiële idee om via sportweddenschappen de terugvallende inkomsten uit pers te compenseren wordt daarbij gehekeld. “Oorspronkelijk werd deze mogelijkheid (het aanbieden van sportweddenschappen) voorzien om de krantenwinkels de kans te geven om de geleden verliezen als gevolg van de online persverkoop het hoofd te bieden. Uit de praktijk blijkt dat deze bepaling haar oorspronkelijk doel miste en dat er valse dagbladhandels of schijndagbladhandels gecreëerd worden met het enkele doel dergelijke weddenschappen te exploiteren”, aldus het pre-wetsvoorstel.
We herhalen tot besluit nogmaals dat hierboven weergegeven ideeën denkpistes zijn en dat het niet is uitgesloten dat doorheen het wetgevend proces nog aanpassingen volgen. We houden u daarvan op de hoogte.
Als sectororganisatie vinden wij het belangrijk om te luisteren naar de meningen van onze lezers. Daarom is het mogelijk om op de artikels op onze website te reageren. Persradar verzoekt haar lezers dit op een volwassen en beleefde manier te doen. Beledigingen, persoonlijke aanvallen, het spammen van de commentaren, illegale informatie (bv. inbreuken op het auteursrecht of andere wettelijke bepalingen) en commerciële informatie zijn niet toegestaan. Persradar en de redactie van Radar eigenen zich daarom het recht toe om dergelijke reacties te verwijderen wanneer zij dit nodig achten.
Verder gaan wij uit van de goede intenties van de Radar-lezer. Commentaren worden niet voor publicatie goedgekeurd. Radar wijst alle verantwoordelijkheid af voor wat in de commentaren verschijnt en hoeft qua visie, waarden en mening niet noodzakelijk akkoord te gaan met wat in deze commentaren verschijnt.