Na één week van verstrengde Corona-maatregelen stuurden we onze man (virtueel) op pad om te horen hoe het gaat met de krantenwinkels. Stijgt of daalt de verkoop? Twijfelen ze tussen openen en sluiten? Wat loopt goed en wat kan beter? Een bloemlezing in zes getuigenissen.
De onderstaande getuigenissen zijn een bloemlezing gebaseerd op reacties die op onze redactie de voorbij dagen de revue passeerden. Maar hoe gaat het in uw krantenwinkel? Vul onze bevraging in. Ook reacties via redactie@persradar.be blijven altijd welkom.
“Enerzijds zou ik graag sluiten omwille van de gezondheidsrisico’s”, zegt Stefaan Jonckheere. “Maar anderzijds zit ik ook met een grote ongerustheid naar de toekomst toe. Iets wat ik me vroeger ook al had afgevraagd. Stel dat je wegens ziekte een paar maand moet sluiten, wat als je weer open gaat? Dan moet je opnieuw van nul beginnen. Ik zit veertig jaar in het vak en wil over drie jaar met pensioen gaan. Ik weet niet of dit gaat lukken als ik nu sluit.”
“Momenteel valt het allemaal wel mee in de winkel. Ik heb een scherm geplaatst en de klanten houden rekening met de afstandsmaatregelen. Wel wordt er nog veel met cash betaald. Al bij al kan ik geen spectaculaire terugval in de verkoop vaststellen, wellicht ook omdat de Standaard Boekhandel in de buurt gesloten is. Voor mij loont het zeker nog de moeite om open te blijven.”
“Ik heb vorige week dinsdag (17 maart) besloten mijn zaak te sluiten”, zegt Katty Baert. “Gewoon omdat ik van oordeel ben dat open blijven te veel gezondheidsrisico’s inhield, zowel voor mij als voor mijn klanten. Uiteindelijk zijn we met papier bezig, waarop virussen blijkbaar overleven. Je moet maar eens nagaan hoeveel keer per dag we met papier in aanraking komen: kranten, tijdschriften, lottoformulieren, wenskaartjes, … Je kan toch maar moeilijk iedere keer dat je iets verkoopt je handen gaan wassen of ontsmetten. Natuurlijk heb ik dat besluit genomen met pijn in het hart. Vorige maandag waren hier nog 300 klanten over de vloer geweest. Ruim meer dan normaal. Maar ik vond dat ik geen keuze had.”
“Het worden moeilijke tijden, maar dat zal voor iedereen zo zijn. Ik heb hier twee zaken, een café en een dagbladwinkel. Alle twee gesloten. Wanneer zullen we weer kunnen werken? Ik hoop dat alles weer goed komt als de crisis voorbij is. Dit nog: ik heb begrip voor collega’s die wel open blijven. We zijn ondernemers, dus iedereen doet wat hij het beste vindt.”
“Ik vind het bijzonder stuitend dat DPG Media momenteel ongegeneerd abonnementen werft op onze rug”, ventileert Johan Swimberghe zijn ongenoegen. “Eerst hebben ze, samen met nog een aantal anderen, gelobbyd opdat we zouden mogen openblijven en nu pakken ze uit met grote advertenties om de lezers aan te zetten om zich te abonneren. Door hun schuld zijn we ook onze hinderpremie kwijt.”
“Het is erg moeilijk om uit te maken of we meer of minder klanten hebben. Op een moment waren er meer, maar de mensen hebben sigaretten gehamsterd, die ze nu aan het oproken zijn. Vroeger kon je voorzien wanneer er een piekmoment ging komen in de verkoop, nu kan je er geen staat op maken. Wellicht hebben we iets minder omzet dan voor de crisis.”
“Zelf vind ik het wel het risico waard om open te blijven. Maar voor ons is het eigenlijk gemakkelijk. We zijn pensioengerechtigd en onze zaak staat over te nemen, alleen zijn er geen gegadigden. Als dat zo blijft, laten we er misschien een appartement op bouwen om te verhuren. Voor collega’s die pas begonnen zijn, is het een ander probleem.”
“Het komt me vreemd voor dat de collega’s eerst op hun achterste poten gingen staan toen op 13 maart besloten werd dat we niet mochten openen op zaterdag”, vindt Nik De Ruy. “Diezelfde mensen willen nu dat we verplicht zouden moeten worden door de Staat om te sluiten. Daar zit toch geen enkele logica in.”
“Ik houd een dagbladwinkel open sinds 28 jaar. Ik heb in al die jaren niets anders kunnen vaststellen dan een dalende markt. We zijn ook steeds minder en minder gaan betekenen in de ogen van de mensen die het voor het zeggen hebben.”
“Eigenlijk ben ik er fier op dat we nu wél belangrijk zijn, we zouden zelfs essentieel zijn! Het komt me ook voor dat er een aantal collega’s op uit zijn die premies op te strijken, zonder daarvoor te hoeven werken.”
“In mijn zaak is de verkoop stabiel. We zijn pas aan week twee toe. De eerste week was alles oké en dat blijft zo. Ik neem de nodige maatregelen, werk achter plexiglas en verplicht mijn klanten afstand te houden. Ze doen dat zonder klagen. Ik heb zelfs al van heel wat mensen appreciatie gekregen.”
“Wat ik erg vreemd vind, is dat we worden aangemoedigd om zoveel mogelijk klanten te laten betalen met Bancontact, maar dat Atos, die instaat voor die betaalautomaten, niet over de brug komt met een compensatie”, aldus Jan Aerts. “Nochtans is dat iets wat de klanten goed opvolgen, ook contactloos. We moeten dat soms wel nog eens uitleggen, maar de meeste klanten doen daar vlot aan mee.”
“Momenteel krijg ik meer klanten over de vloer dan voor de crisis. Dat zal wel te maken hebben met het feit dat een aantal collega’s hun deuren gesloten hebben. Wij hebben nu ook een plexiglazen scherm en ik denk dat we op die manier de risico’s toch beperken. Ik zal dus ook open blijven, zolang de staat ons dat toelaat. Toch heb ik het er een beetje moeilijk mee dat we opeens winkels van essentieel belang zijn geworden, terwijl we vroeger toch wel heel stiefmoederlijk behandeld zijn geweest.”
“Eigenlijk hebben we niet veel keuze”, vindt Remi Hirsch. “Als we sluiten krijgen we geen vergoeding, dus moeten we wel open blijven. Het is dat of verzuipen.”
“Ik ben wel zwaar teleurgesteld in DPG Media, die het nu bestaan om vouchers in hun kranten te zetten om de mensen aan te zetten om zich te abonneren. Daar kan je met je verstand toch niet bij.”
“Ik zie hier duidelijk een vermindering van mijn cliënteel. Vanaf een uur of tien komen er nogal wat klanten, dan valt het stil. In de vroege namiddag hebben we dan weer een opflakkering.”
“Wat de hygiënische maatregelen betreft heb ik het probleem dat ik geen scherm kan zetten. De mensen houden wel de nodige afstand. Opvallend is wel dat ongeveer 80 procent van mijn klanten nog met cash betaalt. Ach, al bij al denk ik niet dat ik een enorm gezondheidsrisico neem.”